سقای آب

ترنم های بارانی دلم را دربه در کرده

                                    میان اشکهایم   تیر بارانها   اثر کرده

وجود خاکیم غرق تماشای شهیدان است

                                 ولی فکرم به عرش کبریا اینک سفر کرده

سفر کردم که یاد آرم غریبی نگارم را

                                که با فرزند وجانانش به را حق خطر کرده

چه راهی ،راه مردان بلند آوازه مجنون

                                  که در قحطی آب از رود پر آبی گذر کرده

چه آبی،که بود مهریه عشق خداوندی

                            ولی او جرعه ای از خوردنش آن دم حذر کرده

بخورده خون دل او بهر عطشانی طفلانی

                     که جامه از عطش و بی کسی از تن به در کرده

نشد آبی ز مشکش کودکی سیراب بنماید

                                   کنار رود افتاد و ز مولا جام سر کرده

تمام قامتش گلگون وغرق تیر وصد نیزه

                                 ولی انگار مادر آن دم از نعشش گذر کرده

قاسم پروانی

سروده یک جانباز شیمیایی

شعر زیر سروده یک جانباز شیمیایی است که در وصف اربعن سروده است

رسید اربعین

باز دلم خون شد و چشمم گریست

آنکه درین روز چون من نیست کیست؟

باز دگر باره رسید اربعین

جوش زند خون حسین از زمین

غرق تلاطم شده بحر محیط

یک سره درد است بساط بَسیط

شد چهلم روز عزای حسین

جان جهان باد فدای حسین

 

 

این شعر هم بسیار جانسوز است که جانباز خواسته درد دل خود را اینگونه توصیف نماید

 

 

تو فدایی خدایی ،مسته عطر کربلایی، جانباز شیمیایی

گر چه با کپسول اکسیژن مجابت کرده اند

مادرت میگفت دکترا جوابت کرده اند

مرگ تدریجی ست این دردی که داری میکشی

منتها با قرص های خواب خوابت کرده اند

روزگار بی وفا قلب تو را سوزانده است

با جناح و باند بازی ها کبابت کرده اند

دست خسته ت رو بالا کن

برای منم دعا کن

تو فدایی خدایی ،مسته عطر کربلایی، جانباز شیمیایی

خواب میبینی که کسی جویای احوال تو نیست

 یا برای مصلحت ها انتخابت کرده اند

خواب میبینی که در سر دشتی و گیلان غرب

خواب میبینی  مورخ ها کتابت کرده اند

خواب میبینی نفس در سینه تنگی میکند

خواب میبینی مثله سرپل خرابت کرده اند

خواب میبینی که مسولان بنیاد شهید

بر سر دروازه های شهر قابت کرده اند

از خدا میخواستی محشور باشی با حسین

خواب میبینی دعایت را اجابت کرده اند

شعر من گویای احوال دل تنگ تو نیست

قطره قطره در وجود خود مذابت کرده اند نه کبابت کرده اند

دست خسته ت رو بالا کن

برای ما هم دعا کن

تو فدایی خدایی ،مسته عطر کربلایی، جانباز شیمیایی

فصل عشق

اگر نبود كه تو مانده‌اي از آن گل‌ها
اگر نبود كه دارند ريشه سنبل‌ها

تمام هستي عشق از كف بشر مي‌رفت
به زير سلسله‌ها، تازيانه‌ها، غُل‌ها

تو از كدام تباري كه هر چه آينه است
ترانه‌خوان تو گشته است مثل بلبل‌ها

نديده ديده كه خورشيد را به بند كشند
اَلا كه بر تو بود ديده‌ها، توسل‌ها

فداي جان تو جان جهانيان كه ز توست
لطيف و ناب‌ترين نغمه‌ها، تغزل‌ها

تويي كه از تو مكرّر رسد به دشمن و دوست
هزار گونه ز جان و ز دل، تفضّل‌ها

تويي مسبّب اين اوج عزّ و بيداري
به روز واقعه كردي ز بس تأمل‌ها

كلام داغ تو در شام و كوفه آتش زد
به جان زخمي آن كاغذين تجمل‌ها

صحيفه‌ات شده آيينه صحيفه حق
همان صحيفه كه شد منشاء تحوّل‌ها

صحيفه درك نشد در ميان ما «سائل»
خدا كند كه ببخشند اين تعلّل‌ها

برگرفته از وبلاگ بسیج خواهران اصفهان

9دی مبارک

جسورانه  دل   رهبر   شکستند                گمان   کردند   در  کوفه  نشستند

علی  70    میلیون    یار     دارد                هزاران    مالک    و    عمار    دارد

چه سلمانها به دورش در طوافند                چه شمشیرها به اذنش در غلافند

فقط   کافیست  تا با یک  اشاره                 جهان   کفر     گردد     پاره    پاره

یا مهدی

گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن

                                       گفتا تو هم از معصیت صرف نظر کن
گفتم به نام نامیت هر دم بنازم

                                       گفتا که از اعمال نیکت سرفرازم
گفتم که دیدار تو باشد آرزویم

                                       گفتا که در کوی عمل کن جستجویم

گفتم بیا جانم پر از شهد صفا کن

                                       گفتا به عهد بندگی با حق وفا کن

گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن

                                       گفتا ز تقوا کسب عز و آبرو کن

گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن

                                       گفتا تمسک بر کتاب و هم عمل کن

گفتم ز حق دارم تمنای سکینه
                                       گفتا بشوی از دل غبار حقد و کینه

گفتم رخت را از من واله مگردان

                                       گفتا دلی را با ستم از خود مرنجان

گفتم به جان مادرت من را دعا کن

                                       گفتا که جانت پاک از بهر خدا کن

گفتم  ز هجران تو قلبی تنگ دارم

                                       گفتا ز قول بی عمل من ننگ دارم

گفتم دمی با من ز رافت گفتگو کن

                                       گفتا به آب دیده دل را شستشو کن

گفتم دلم از بند غم آزاد گردان

                                       گفتا که دل با یاد حق آباد گردان

گفتم که شام تا دلها را سحر کن

                                       گفتا دعا همواره با اشک بصر کن

گفتم که از هجران رویت بی قرارم

                                       گفتا که روز وصل را در انتظارم