شهدا شرمنده ایم

تانفس میزنیم همه، تا دمی که ما زنده ایم، یادمون نره از روی، شهدا شرمنده ایم /

/ توی قصه ی عاشقی، همیشه بازنده ایم، فراموش نکنیم که از، شهدا شرمنده ایم /

/ دلمون شده خالی از، غم عاشقی و جنون، توی شهر ما این روزا، فراموش شده یادتون، شهدا شرمنده ایم /

/ یاد صیاد و کاظمی، یاد همت و باکری، یاد اون مردا بخیر، یاد چمران و باقری، شهدا شرمنده ایم /

/ روز دشمن؛شب میشه، تا به خط میزنید همه، به ندای خمینی و، با نوای یا فاطمه، وصیت کردید شما، به اطاعت از ولی، ایشاله ما هم بشیم، فدای سیدعلی، شهدا شرمنده ایم،/

روی لبهای خشکتون، السلام علی الحسین، علی اکبر شدید، برای پیرخمین، توی قصه ی عاشقی، همیشه بازنده ایم، یادمون نره از روی، شهدا شرمنده ایم، شهدا شرمنده ایم، شهدا شرمنده ایم///

خادمین شهداء در مقبرة الشهداء مناطق عملیاتی

آب رنگ مجازی

آب رنگ مجازی

یک عمر نقش خیالی، از این و آن کشیدم
بر صورتک‌های سنگی، تصویر انسان کشیدم
روزی که از آتش و خون، پروانه‌ها پر کشیدند
پرواز از یادمان رفت، از عشق دامان کشیدیم
ما راهمان را جدا آن سمت خیابان کشیدیم
کوچید ایل پرستو، ما پای در بند بودیم
ماندیم در عصر سرما، جور زمستان کشیدیم
بر چشم‌هایی که خشکید در خشک‌سال حقیقت
با آب رنگی مجازی تصویر باران کشیدیم
رفتند تا زندگی را در کوچه فریاد کردند
این بود ما بار خود را تا خط پایان کشیدیم
حالا چه خندان و سرمست از آن زمستان گذشتیم

شعری برای نه نه علی

سیاوش امیری، مدتی پیش از وفات «ننه علی» مثنوی سروده و ننه علی را گل سرسبد فجر بیداری و هوشیاری ملت بزرگ ایران می‌داند. امروز که ننه علی مسافر سبک بال بهشت است و به میهمانی فرزند شهیدش «قربانعلی رخشانی مهماندوست» رفته است، این مثنوی را تقدیم به روح پاکش می‌کنیم.

 

ای نگهبان حریم یاس‌ها

حافظ صندوقچه الماس‌ها

 

ای زلال ِ پاک و روشن مثل آب

چلچراغ پُر فروغ انقلاب

 

ای شُکوه کوه از تو برقرار

ای نماد قلّه‌های استوار

 

مادر «قربانعلی» ای شیرزن

اسوه ایثار، ای دشمن شکن

 

باغبان لاله‌های واژگون

پاسبان حجله‌های غرق خون

 

پرده‌دار خلوت اهل وَلا

همدم مظلومه‌های کربلا

 

زینب (س) دوران سلامُ له عَلَیک

شوکت ایران سلامُ له عَلَیک

 

راوی کوچ پرستوها، نَنِه

غصه‌دار بچه آهوها، نَنِه

 

همجوار تَربت «فهمیده»ها

شاهد در خاک و خون غلتیده‌ها

 

روضه خوان خیل پَرپَر گشتگان

مونس قربان رهبر گشتگان

 

ای نَنِه «خاتون» گُلزار ِ بهشت

با تو باید از «علی» (ع) گفت و نوشت

 

از  «علی» (ع) از شاه مردان جلیل

شیر یزدان «حیدر» دشمن ذلیل

 

باب علم و معدن جُود و سخی

زوج «زهرا» (س) حجت حق «مُرتضی»

 

ای نَنِه «قربانعلی» شد جان نثار

زانکه بود از عشق مولا (ع) بی‌قرار

 

رفت در راهی که مردان رفته‌اند

عاشقان و حق پرستان رفته‌اند

 

یا «علی» (ع) گفت و به عشق آغاز کرد

بال در بال مَلِک پرواز کرد

 

شاد بادا روح آن آلاله‌ات

خُرّم و آباد باشد خانه‌ات

برگرفته از وبلاگ بوسه ماه