وسعت دریا

ما همانیم که از قافله ها جا ماندیم چاره ای نیست که در حسرت فردا ماندیم
آسمانی همه بودند و رفتند آنجا ما که از جنس زمینیم در اینجا ماندیم
نور بودند که در آینه ها تابیدند ما هم از برکت آنهاست که بینا ماندیم
این چه رازیست که رفتند سبکبال و رها ما که عمری است در این حل معما ماندیم
دل بریدند چه راحت ز همه بود ونبود آه و افسوس که ما بنده دنیا ماندیم
بار بستند به امید رسیدن به خدا ما وصال همه شان را به تماشا ماندیم
جنگ،خون،آتش وایثار،شهیدی دیگر قاصر از گفتن ودر گیر غزلها ماندیم
رود بودند که تا وسعت دریا رفتند قطره بودیم و در حسرت دریا ماندیم
کاش آن قافله سالار نگاهی بکند ما همانیم که از قافله ها جا ماندیم
شاعر : خانم سمیه خاکپور

+ نوشته شده در دوشنبه چهاردهم آذر ۱۳۹۰ ساعت 19:17 توسط قاسم پروانی
|
وبلاگ نوای سرخ در راستای معرفی آثار شعرای آیینی وشعر دفاع مقدس راه اندازی شده